Szkoła Starców

Ta część bloga nie miała być przeznaczona na dodawanie SS, ale nie mogłam się powstrzymać - po długiej przerwie w końcu zebrałam się na dopisanie kolejnej części. Czytajcie w "czytaj więcej" :)

EDIT - Jestem ciekawa czy macie ochotę zobaczyć paskudną siostrę Miley Cyrus promującą kolekcję Stoney ;) Na odp. czekam w komentarzu...

 Szkoła Starców 

- Nie od niego zależy?Jak to nie od niego? Przecież pracuje tutaj od kiedy szkoła została założona, więc na pewno ma wpływ na decyzje o zamknięciu szkoły! - krzyknęła Lily rzucając z całej siły plecakiem o ścianę.

-Może faktycznie nie ma nic do powiedzenia? - Alex zapytała znając odpowiedź.

Nagle obok nich przeszła Julliet z Rose -

-Czym wy się tak martwicie - zaczęła Julia - przecież i tak za... raz, dwa... osiem minus... za 20 dni koniec szkoły!

-Potrzebowałaś tyle czasu, żeby policzyć za ile dni wakacje?? - warknęła Lilly.

-Daj spokój, Julliet, to już nawet nie chodzi o nas, tylko o wszystkich innych uczniów, którzy jeszcze będą chodzić do tej szkoły! - odpowiedziała Alice gestykulując.

-Oj tam, inni, inni co się przejmujesz innymi... - powiedziała i zeszła po schodach rozmawiając z Rose.

Alex westchnęła, Lily z wrogością zmrużyła oczy i cała trójka smutnie odeszła pod salę. Koło Alice siedzącej pod oknem przeszedł Will - Alice uśmiechnęła się do niego, a On odwzajemnił jej przywitanie. Wszystko o czym teraz myślały dziewczyny było bardzo ograniczone do kilku zaledwie rzeczy - oceny, bal, co dalej ze szkołą? i... co dalej z nami? Ostatnie pytanie nurtowało je najbardziej, większość z nich wiedziały jakie liceum wybrać, ale nie wiedziały jak sobie w nim poradzą. 

Poniedziałek - 7.47

Dziewczyny powoli szły w stronę szkoły - późną wiosną te okolice słynęły z kwiatów wiśni i malowniczych krajobrazów, były to bez wątpienia najlepsze trzy lata dziewczyn. Teraz, gdy od drzwi dzieliły je zaledwie schody przysiadły na nich, ale żadna z nich nic nie powiedziała, rozumiały się bez słów z całą klasą, która na początku słynęła z głupich żartów i beznadziejnych lekcji. Alex była lekko potargana ubrana w lekką kurtkę w kwiaty siedziała spokojnie ze łzami w oczach wpatrując się w płynące na wietrze płatki kwiatu wiśni. 

-I jak spędziłyście weekend? - zapytała Alex.

-Cały weekend rozmawiałam z Willem, jest o wiele fajniejszy niż myślałam - na twarzy Alice pojawił się delikatny uśmiech.

-Ja weekend przesiedziałam patrząc się w okno... ambitnie, prawda? - powiedziała zasmucona Lily - A już najgorsze jest to, że jeszcze żadna z nas nie ma partnera na ten wielki, cudowny bal... to jest dla mnie jedno z ważniejszych wydarzeń, a okaże się, że będę tylko popijała Colę i kręciła się między sceną a stolikami...

-Jezu! Sukienki! Nie mamy sukienek! - krzyknęła Alice - kto nam uszyje sukienki w... 16 dni?

- Ja spróbuję - Alex cicho odpowiedziała przyjaciółce nie ruszając się z miejsca.

-Zdążysz? Masz mało czasu...

-Dam z siebie wszystko...

W rozmowie przerwał im dzwonek, dziewczyny powoli podniosły się i ruszyły w stronę szatni, gdzie powoli zaczęły zdejmować z siebie kurtki. Atmosfera w szkole zaczęła jej już irytować - wieczna cisza, smutek nauczycieli i te smętne miny mówiące " Ych, cześć... trzymasz się jakoś, bo ja nie".

-Denerwuje mnie wszystko, co dzieje się w szkole od dobrych paru miesięcy. Czemu nie możemy nacieszyć się ostatnimi dniami ? Czemu wszyscy przyjmują to ze smutkiem na twarzy? To w końcu ostatni moment, żeby pożegnać się z murami tej szkoły... - zaczęła Lily wyglądając z szatni na korytarz. Przechodziło tamtędy kilku uczniów, bardzo różniących się od siebie, każdy powoli i delikatnie spoglądał na dziewczynę opierającą się o kraty szatni mówiącej, która mówiła coś do koleżanek stojących za nią. Alex przeszła koło Lily poklepując ją po plecach. Wchodząc do sali od polskiego, w której byli już wszyscy uczniowie, Lily się zatrzymała na środku, zrzuciła plecak i zaczęła mówić -

-Nic nie poradzimy na to, że szkoła zostanie zamknięta, to nie nasza wina. Przynajmniej nie w całości. Dlatego wykorzystajmy ostatnie dni na pożegnania, a nie na łzy, z tym poczekajcie na... bal.

Idąc do swojej ławki każdy mierzył ją wzrokiem - Lily nie była osobą która chętnie występowała przed klasą. Julliet wychyliła się i dość gniewnie spojrzała na rywalkę.

-Ekhem - zaczęła Julliet - to jak, macie sukienki na bal?

-Tak się składa, że Al...

-Cicho - Alex posłała Alice swoje słynne spojrzenie.

-No, jak się składa? Mów.

-Nic. Nie ważne.

-Ważne, chcę wiedzieć co tam u was słychać, ostatnio mało czasu ze sobą spędzamy.

-Dziwisz się...? - cicho warknęła Lily.

-Omg, widzę, że się z wami nie dogadam - Julliet znów schowała się za Alex. Czasami siadała z nią, czasami z kimś innym.

Na przerwie Will złapał Alice za rękę i gwałtownie wciągnął do męskiej toalety.

-Ał, Will, to wiesz, o dziwo trochę boli - zaśmiała się Alice.

On jednak zaczął ją całować i kierować w stronę kabiny.

-Co.. robisz? - powiedziała ledwo mogąc złapać powietrze. 

Gdy znaleźli się w środku, zamknięci, tylko we dwoje i w dodatku z Willem, którego nie wiadomo co trafiło, że zaczął ją tak całować.

-Pójdziesz ze mną na bal?

-Jasne! - Alice zapomniała co działo się sekundę temu i rzuciła mu się na ramiona. Była w szoku, że ktoś zaprosił ją na randkę... jej pierwszą randkę.

W tym momencie do łazienki weszła zdenerwowana Alex, otworzyła drzwi kabiny, wyciągnęła z niej Alice i nie zatrzymując się powiedziała "Musimy pogadać".

-Steve chce, żebyśmy udawały, że go nie znamy! - krzyknęła Alex.

-Will zaprosił mnie na baal...

-ALICE! Uspokój się, nie czas na marzenia o Willu.

-Hej! Will jest mój, ok?

Alex odeszła przewracając oczami. Will złapał Alice od tyłu w biodrach i z powrotem wciągnął ją do łazienki, gdzie dokończyli to co zaczęli.

Na matematyce  Alice położyła się na ławce, którą zaczęła miziać palcem.

-Jest nie dobrze... - zaczęła Alex odwracając się do Lily.

-Z czym? Ze Stevem? Nawet mi nie przypominaj...

-Nie ze Stevem! Z Alice!

-Co z nią nie... - wychyliła się zza ławki i ujrzała przyjaciółkę wpatrującą się w okno i szepczącą -

-Ojej, to przecież wróbelek. Wróbelku! Nie odchodź! Nieee!

-Alice - Alex puknęła ją w plecy 

-Ałaj... słucham?

-Nie mam dla Ciebie sukienki... - zza jej pleców słychać było ciche "Co? Uszyłaś dla wszystkich"

-Nie masz? Oj tam, oj tam, trudnooo....

Alex odwróciła się do Lily -

-Jest - bardzo - źle.

Po dzwonku szybko zbiegły do szatni, chwyciły kurtki i w krzakach czekały na Alice. Minęło 5 minut. Potem 10, a jej nadal nie ma. Po 20 minutach zauważyły przyjaciółkę ściskającą się z Willem. Przystanęli koło krzaków dziewczyn, było to bardzo zaciszne miejsce oddalone od ludzi, a Will zaczął ją coraz namiętniej całować i zaciągać w stronę krzaków.

-Will, no nie przesadzaj - zaśmiała się Alice. On nie odpowiedział.

Szarpnął ją w stronę krzaków i wylądowali na ziemi - Ona na nim. Alex i Lily widziały wszystko z bliska - jak Will próbuje zdjąć Alice bluzkę - Ona na szczęście się nie dała, pozwoliła mu na trzymanie rąk na pupie. Byli tak zajęci, że nie zauważyli jak Alex i Lily wychodzą z krzaków.

-Bosko. Teraz to już na pewno nic nie uzgodnimy z Alice.

-Może pogadajmy z nią o Willu? - zaproponowała Lily

-Mam wrażenie, że się wścieknie jak wspomnimy, żeby uważała na Willa.

Alex połączyła się z Alice na Skype, udawała że nic nie wie. 

Alex: Witaj :)

Alice: (pisze...)

Alice: Cześć :) Wiesz...

Alex: Co słychać?

Alice: Nie mogę gadać... włączyłam komputer, bo Will chciał was zobaczyć.

Alex: Will. Fajnie. Pozdrów go.

Alex jest Niedostępna.

Alice: On Ciebie też pozdrawia (nie pozwoliłam mu wysłać tej buźki :* Haha xD) O, jesteś niedostępna... To Papatki :*

"Papatki!?" Pomyślała Alex patrząc się na ich rozmowę. Postanowiła ponownie się włączyć.

Alex jest dostępna.

Alex: Jesteś jeszcze?

Alice: Tak, mogę chwilę pogadać, Will bawi się z kotem.

Alex: Jakież urocze...

Alice: No wiem! Kitty od razu go polubiła!! Ach...

Alex: Ja właśnie o nim chciałam pogadać... Nie przesadzacie?

Alice Z czym? On mnie kocha.

Alex: Może chce Cię wykorzystać?

Alice: Do czego, do pocałunków?

Alex: Nie ważne.

Alice: Jesteś zazdrosna.

Alex: Nie bywam zazdrosna o kolesi, którzy zaciągają mnie w krzaki...

Alice: Widziałaś!?

Alex: Czekałyśmy na Ciebie, a ty... Eh. Muszę iść.

Alex jest niedostępna.

Alice: Nie rozumiecie mnie, obie!

Alex po rozmowie zadzwoniła do Lily

-Lily, bądź dostępna, muszę Ci coś wysłać.

Po paru minutach Lilly znała całą rozmowę dziewczyn. Podsumowała to kilkoma zdaniami i wyłączyła się. Była tak zdenerwowana, że zdemolowała cały swój pokój. Alice nigdy się tak nie zachowywała, więc dlaczego Will tak na nią wpływa?

Rano Alice stała pod oknem z Willem.

-Wyglądają jak nasz "Oskar i Pani Róża" - stwierdziła Lily.

-Racja. - Alex schowała twarz w ręce - nie myślałam, że kiedykolwiek jej tak odbije. Że niby my jej nie rozumiemy!? No to chyba raczej on...

W tym momencie Alice odwróciła się do dziewczyn i patrząc na nie oboje zaczęli się śmiać.

-Hah. Obgadujemy, obgadujemy, obgadujemy? - zaśmiała się Alex.

-Haha, przetestujmy to na nich.

Weekend. Nareszcie. 

-Ciekawe co porabiają nasze gołąbki...

-Zapytajmy! - Wrzasnęła Alex.

-Zwariowałaś?

-Nie, mam plan.

-Cześć! - Alex powitała parę.

Uśmiech Alice momentalnie zniknął. 

-Cześć...

-Co dziś robicie? Może pójdziemy na vanilla chai?

-Fuuj, nie piję tego, jest obrzydliwe - wrzasnął Will, mimo, że Alice uwielbiała waniliową,  mrożoną kawę, dołączyła do chłopaka-

-Właściwie nie mam ochoty, poza tym, jesteśmy umówieni. 

-Mm... ciekawie, co będziecie porabiać? - Alex nie dawała za wygraną.

-Całować się, ulepszać tę technikę - zażartował Will.

-Ulepszać tą technikę?? - powtórzyła Alex.

-No tak, może zdecydujemy się na coś więcej...

Alex zesztywniała, przeszył ją dreszcz i uciekła od najlepszej przyjaciółki.

-Alex! Zaczekaj - wołała zdyszana Lilly.

-Zdecydują się na coś więcej!? - warknęła Alex.

-Oj tam, Alice się nie zgodzi, nie widziałaś jej miny?

-Nie, myślałam raczej o dzisiejszym śniadaniu, które najwyraźniej chciało ujrzeć światło dzienne.

-A, no to też ciekawa myśl.

Alex posłała jej gniewne i nieco zmęczone spojrzenie.

-Mam już dość. Julliet się z nami nie trzyma, teraz Alice. Oby jej przeszło... Wiem!

-Co takiego?

-Odwiedzimy ich dzisiaj! Wtedy na pewno nie pozwolą sobie na nic więcej!

Alex była w błędzie.

Wchodziły po schodach, liczyły że będzie mama Alice, wtedy tylko wręczą im bombonierkę i wrócą do domu Lily. Alex zadzwoniła do drzwi. Otworzył im potargany Will z koszulką Alice w ręku.

-No to pięknie - szepnęła Alex.

-No wchodzicie? - warknął Will.

-Cóż za miłe powitanie...

Dziewczyny udały się do pokoju Alice, która na szczęście miała na sobie koszulkę... i spodnie... i wszystko co potrzebne do klasycznego ubioru. Will pomagał jej skomponować ciekawe stylizacje.

-Co robicie ? - zapytała Alex przez zęby. Doradzanie w kwestiach modowych było jej działką.

-Robimy stylizacje - powiedział głośno Will. Alice posmutniała i wyrozumiało popatrzyła na Alex.

-Mmm. Fajnie - odpowiedziała Lily.

-Rozgośćcie się w dużym pokoju. - zaproponowała Alice

W dużym pokoju? - pomyślały dziewczyny. Odłożyły torby i wróciły do pokoju. Na kanapie leżały staniki, a Alice najwyraźniej nie miała zamiaru ich schować.Gdy Will zobaczył Alex i Lilly w drzwiach rzucił Alice na łóżko i zaczął ją całować.

- "Riplej" - powtarzała Lily.

-To my się zmywamy.

-I dobrze - warknął pod nosem Will.

-Co proszę!? - zapytała wkurzona Lily.

-Możecie już iść! - Powtórzył.

Lily kopnęła go między nogi i dziewczyny oburzone wyszły z mieszkania Alice.

-Od dziś, mam w nosie Willa, i nie przejmuję się, co mówi Alice! - krzyknęła Lily.

-Ja do Ciebie dołączę. Mam nadzieję, że do czasu balu wszystko się zmieni ;(